Φως εκ Φωτός

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός

Φως εκ Φωτός Κηρυγματικές σκέψεις στα ευαγγελικά αναγνώσματα

Το ιερό Κήρυγμα, που ακολουθεί -παραδοσιακά- την ανάγνωση των ιερών Αναγνωσμάτων, επικαιροποιεί το μήνυμα της Αγίας Γραφής στη λειτουργική μας σύναξη, ως «ερμηνεία» της Γραφής. Στο πλαίσιο της λειτουργικής συνάξεως ερμηνεύεται εκκλησιαστικά η Γραφή. Το ακαδημαϊκό σπουδαστήριο, στην καλύτερη περίπτωση, επεξεργάζεται «επιστημονικά» την λειτουργική ερμηνεία της Γραφής από τους Θεουμένους, τους Αγίους. Τα ερμηνευτικά πατερικά υπομνήματα, ακόμη και τα κυριακοδρόμια, είναι λειτουργικά, όχι «επιστημονικά» με την ακαδημαϊκή σημασία του όρου. Η προοπτική τους είναι κυρίως εσχατολογική και λιγότερο ιστορική.
Στην Ορθοδοξία η Γραφή ερμηνεύεται διά της Εκκλησίας, ως εν Χριστώ κοινωνίας, και μέσα στην Εκκλησία, στη λειτουργική σύναξη, σε άμεση σχέση με τους Θεουμένους ( Αγίους) όλων των αιώνων. Διότι μόνο αυτοί «βλέπουν» τα αληθινά νοήματα των κτιστών «ονομάτων και ρημάτων» (των λέξεων), που συνιστούν το ασθενές ανθρώπινο όχημα, μέσω του οποίου το μήνυμα της σωτηρίας φθάνει στα (πνευματικά) αισθητήρια του εκκλησιαστικού σώματος.
Οι Θεούμενοι – Άγιοι Πατέρες διαθέτουν το βασικότερο κριτήριο στην ερμηνευτική προσέγγιση του Θείου Λόγου, τον αγιοπνευματικό φωτισμό. Αν η από του άμβωνος ανάγνωση της Γραφής μεταμορφώνεται σε εκπομπή χάρης, η ερμηνεία της Γραφής (των αναγνωσμάτων), δηλαδή το Κήρυγμα, προϋποθέτει την ίδια μετοχή τού ερμηνεύοντος στην χάρη του Αγίου Πνεύματος και όχι απλά ακαδημαϊκές γνώσεις, οσονδήποτε σπουδαίες. Το κήρυγμα, λοιπόν, από τους αποστολικούς χρόνους βρίσκεται σε οργανική σύνδεση με την λειτουργική πράξη, ως αναπόσπαστο στοιχείο της. Γι’ αυτό εκκλησιαστικά (β’ καν. της Ζ’ Οικουμ. Συν.) το χάρισμα της Ιερωσύνης είναι άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένο με το χάρισμα της διδασκαλίας. Η Ιερωσύνη είναι το χάρισμα της λειτουργίας του Λόγου, όχι μόνο ως μετάδοσης των μυστηρίων της Εκκλησίας, αλλά και του « Λόγου» ως κηρύγματος….

Άδετο
σχ.14Χ21
σελ. 336