Συναξαριστής των Δώδεκα Μηνών του Ενιαυτού Αγίου Νικοδήμου Τόμος Ά’

Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου

ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΜΗΝΩΝ ΤΟΥ ΕΝΙΑΥΤΟΥ Τόμος Πρώτος Σεπτέμβριος – Οκτώβριος

Κατά το 57ον έτος της επιγείου ζωής του, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης*, ύστερα από ένα ογκώδες συγγραφικόν έργον και με τους ιερούς ασκητικούς αγώνας του, άρχισε να κάμπτεται. Η υψικάρινος αυτή αγιορείτικη κέδρος, ο μέγας ανήρ της Εκκλησίας, διεβιβρώσκετο εν τη δόξη του από τον ακοίμητον σκώληκα του χρόνου. Υπέκυπτε, τόσον πρόωρα, όπως οι πλείστοι Πατέρες, από τον κάματον της βιασθείσης “πολυμόχθου σαρκός” και την ένταση της συγγραφής επί τριάντα ολόκληρα χρόνια. Και ο παρ’ όλες τις εκούσιες κακοπάθειες και νηστείες ανθηρός και αδάμαστος ασκητής παρουσίαζε τα πρώτα σημεία της σωματικής καταρρεύσεως. “Άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού ούτως εξανθήσει”. Παρ’ όλην όμως την αδυναμίαν του σώματος, η φλόγα της αγάπης εθέρμαινε την αγία ψυχήν του για νέες δημιουργίες προς οικοδομήν της Εκκλησίας. Η χάρις του Θεού δεν αφήνει σε ανάπαυση την ψυχήν εκείνου που εδέχθη την επιφοίτησή της. Γιατί, όπως γράφει ο ίδιος στο ” Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιον”, “…εκείνος που έχει πάντοτε το άκρον και μακάριον αγαθόν, δηλαδή τον Θεόν, εν τη καρδία του, διά της πίστεως και της αγάπης όλα τα βάσανα τα νομίζει τρυφάς και ευωχίας καίτοι δε ο πόνος ευρίσκεται εις τα μέλη του σώματός του και φωνάζει και στενάζει διά την φύσιν, αλλ’ η ευδαιμονία ευρίσκεται εις την ψυχήν του και διά τούτο χαίρει και αγάλλεται, διά την χαράν και την ελπίδα της απολαύσεως…”.

Δεμένο
Διαστάσεις: 14Χ21
Σελίδες: 658